نقطه‌چین پایان تنهایی

فکر می‌کردم تنها بودن خیلی سخت است و دشوارتر از بی‌کسی و بی‌هویتی اما نه؛ آدمی به همه چیز عادت می‌کند حتی تنهایی و بی‌کسی! فرصتی شد تا بنشینم و گذشته را مرور کنم و بفهمم که دوست داشتن، بیشتر خوشبختی است نه دوست داشته شدن توسط دیگران! دوست داشتن به آدمی امید و توان مقاومت می‌بخشد در سخت‌ترین لحظات تنهایی و آن هنگام که حتی تحمل خودت را نیز نداری و نمی‌دانی آیا هنوز کسی دوستت دارد؟! تنهایی به من این مجال را داد تا برای سوالات کودکی، پاسخی پیدا کنم تا دلیل سردی‌ها، تندی‌ها و فاصله‌ها را بدانم تا یاد بگیرم زندگی را مستبدانه نگاه نکنم و اگر این مجال نبود من هم یکی می‌شدم همانند دیگران دیگرانی که فرصت عشق را از من گرفتند نه مثل امروز که خط کشیده‌ام بر تمامی گذشته و تجربه‌های تلخش و نوشته‌ام: «نقطه؛ سرخط!»