دمیان روایت احساسات و ذهنیات یک نوجوان است که احساسی از غربت و بیگانگی را با خود به دوش میکشد. در این میان آشنایی با یک پسر و مادر اسرار آمیزش، بیانگر معانی عمیقی از عشق، دوست داشتن، فداکاری، تنهایی و زندگی برای او میشود. دمیان با ترجمه ماکان (محمد بقایی) را مدتها پیش خوانده ام. کتاب پر است از تصویرسازیهای زیبا و به یاد ماندنی، هنوز هم وقتی ابرهایی سفید در آسمان میبینم که با حرکت باد هر لحظه یک شکل را میسازند یاد تصویر سازیهای کتاب دمیان میافتم