نگه داشتن خشم، زهر است. آدم را از درون می‌خورد. فکر می‌کنیم نفرت سلاحی است که به شخص آزارنده ی ما حمله می‌کند؛ ولی نفرت، تیغ دودم است. هر آسیبی که با آن برسانیم، به خودمان رسانده ایم.