بریده‌هایی از رمان جاودانگی

فقط زندگی در جهانی را تصور کن که در آن آیینه نباشد. تو درباره ی صورتت خیالبافی می‌کنی و تصورت این است که صورتت بازتاب آن چیزی است که در درون تو است.
و بعد وقتی چهل ساله شدی، کسی برای اولین بار آیینه ای در برابرت می‌گیرد. وحشت خودت را مجسم کن!
تو صورت یک بیگانه را خواهی دید و به روشنی به چیزی پی خواهی برد که قادر به پذیرفتنش نیستی: صورتِ تو، خودِ تو نیست.
– جاودانگی اثر میلان کوندرا جاودانگی میلان کوندرا

ادبیات از بین خواهد رفت و جمله‌های شاعرانه ی احمقانه در جهان جولان خواهند داد جاودانگی میلان کوندرا

چرا تمام اعمال ما باید مثل یک کلوچه در ماهی تابه عقل پشت و رو شود جاودانگی میلان کوندرا

احساس میکرد دلش میخواهد مخفیانه بمبی منفجر کند و این امید مبهم را داشت که پس از طوفان، ابرها پراکنده شوند و همه چیز مثل سابق بشود. جاودانگی میلان کوندرا

به کشورهای کمونیستی نگاه کنید: میلیون‌ها عکس لنین که به هر جا می‌روید به نمایش گذاشته شده حتما عشق به لنین را باعث نمی‌شود. جاودانگی میلان کوندرا

در وجود همه ما بخشی هست که خارج از زمان به زندگی خود ادامه می‌دهد. جاودانگی میلان کوندرا