اگه برای هر سؤالی جواب از پیش آماده شده وجود داره، معنیش اینه که یکی واسه ت آماده ش کرده
وقتی آدم به اندازه ی کافی از زندگی اش فاصله می‌گیرد تازه متوجه می‌شود چه چیزهایی دارد
راه رفتن خوب است. همیشه خوب بوده است. همیشه به درد می‌خورد. وقتی که فقیری و کرایهٔ تاکسی گران تمام می‌شود. وقتی که ثروتمندی و چربی‌های بدنت با راه رفتن آب می‌شود. اگر بخواهی فکر کنی می‌توانی راه بروی. اگر بخواهی از فکر خالی بشوی باز هم باید راه بروی. برای احساس کردن زندگی در شلوغی خیابان‌ها باید راه بروی و برای از یاد بردن آزار و بی مهری مردم باز هم باید راه بروی. وقتی جوانی. وقتی پیری. وقتی هنوز بچه ای. هر توقف یعنی یک چیز خوشمزه. و برای توقف بعدی باید راه رفت
حافظه ی آدم در ندارد که آدم‌ها برای رفت و آمدشان اجازه بگیرند،در زندگی هرکس چند نفری هستند که برای رد شدن از مرز ذهن ویزا لازم ندارند،و خواسته و نخواسته همه جا با او هستند. لابد تا پای گور هم
آدم‌ها گاهی بدترین ایرادها را از خودشان می‌گیرند ولی تحمل شنیدن نصف آن را از زبان دیگران ندارند.
"این تنها فرمول است؛ این‌که یک آلوده باید تا تهِ خط برود. وقتی یکی بخواهد از گروه بزند بیرون، همه‌ی گرگها برای دریدنش به صف می‌شوند."
تاریکی معلق روز
گرگ تا زمانی گرگ است که توان دریدن و آهو تا زمانی آهوست که توانِ گریختن داشته باشد. هر دو، تا زمان حفظ این موقعیت، مورد احترامند و حق دارند از عنوان خود دفاع و از مزایای آن استفاده کنند
مدتی بود فهمیده بود ، فهمیدنِ دروغ گفتنِ آدم‌ها هیچ فایده‌ای ندارد. تقریبا دروغ از راست کاربرد بیشتری دارد و گاهی حتی به طرزِ شرم‌آوری بافایده‌تر است. یک بی‌گناهی عجیبی در دروغ نهفته است. گاهی دروغگو با کمک توجیه، می‌تواند دروغ را از آغوش گناه بیرون بکشد و حتا به امر نیک، بدلش کند! چه‌قدر ذهن می‌تواند کثافت‌کار ظریفی باشد. اصلا کسی چه می‌داند چه چیزی تا چه زمانی در محدوده‌ی خیر است و کی زمانش به سر می‌آید و از خط فرضی بیرون می‌زند و تبدیل به شر می‌شود یا برعکس.
هر تکه از زندگی تو قبلا در یک فیام اتفاق افتاده. انگار تمام کارگردان‌های دنیا قرار گذاشته اند تو را تکه تکه فیلم کنند.