با وجود دیگران، هرگز نمی‌توان رشد کرد؛ زیرا آنها به ما عشق می‌ورزند و تصور می‌کنند همین برای شناختن ما کافی است، اما تنها با رهایی از این عشق است که می‌توان به رشد و تکامل رسید و نیز با انجام کارهایی که مجبور نباشیم تاوانش را به دیگران پس دهیم، باز هم نمی‌توانند ما را درک‌کنند؛ زیرا این‌ها از آن دسته کارهایی هستند که بخش ناپیدا و غیرقابل‌دسترس وجودمان انجام می‌دهد و پرده‌ی عشقی که آنها رویمان انداخته‌اند را پنهان نساخته‌است.
او از بدن خود مانند یک ماشین روغن کاری شده مراقبت می‌کند
او ظاهر و سلامت خود را حفظ می‌کند. احترامی که یک شخص به خود می‌گذارد، در چگونه ظاهر شدنش پیش دیگران نمود پیدا می‌کند. اگر مرد به او بگوید از رژلب قرمز خوشش نمی‌آید ولی او این رنگ رژ را دوست دارد، هر وقت دلش خواست از آن استفاده می‌کند.
او راجع به چیزهای دیگری به غیر از مردش نیز شور و اشتیاق نشان می‌دهد
وقتی مرد حس می‌کند که "همه چیز و همه کس" او نیست بیشتر مشتاق او می‌شود. وقتی او سر خود را گرم نگه می‌دارد، دیگر به هنگام در دسترس نبودن مرد احساس رنجش نمی‌کند. مرد دیگر مالک بی‌رقیب و بی چون و چرای ذهن او نیست، جایگاه چندان محکمی ندارد و ممکن است به سادگی فراموش شود.
در واقع تفاوت زیادی میان شخصیت و منش یک زن زیرک و یک دختر ساده دل وجود ندارد. ربطی هم به رک و صریح بودن و یا نبودن‌شان ندارد. یک زیرک شخصیت خود را با کارهایی که "انجام می‌دهد" نشان می‌دهد چون اصلاً دوست ندارد خود را مقابل یک مرد "وا بدهد".
هنگامی‌که شما خود را فراموش کنید، آتش رابطه تان نیز فرو می‌نشیند. اگر مرد را به کبریت تشبیه کنیم، شما آن نوار آتش زنه کنار جعبه کبریت هستید. وقتی آن نوار ماهیت خود را از دست بدهد و کند شود، به آتش کشیدن کبریت نیز سخت می‌شود.
ظاهر نقش چندانی در این موضوع بازی نمی‌کند. زنان زیبا همه روزه از طرف همسران خود کنار گذاشته می‌شوند. هوشمندی نیز نقش چندانی ندارد. همه جور زنی، از باهوش ترین‌شان تا آن‌هایی که از نظر بهره هوشی در رده سبزیجات قرار می‌گیرند، هر روز با این مسئله دست به گریبان‌اند. موضوع آن حس مرموز است و اینکه یاد بگیرید چگونه فریبندگی و جذابیتی پویا داشته باشید.
چیزی در وجود اوست که نمی‌دانم چیست.
کتاب عالی بود و مثل مزه مزه کردن یه غذای دلچسب بود. حتی بعضی جمله‌ها رو چند باری با خودم تکرار میکردم که قشنگ طعم خوبشون رو بچشم. بعضیا میگن این نویسنده اومده شعرای حافظ خودمون رو به نثر تحویل خودمون داده و یه جورایی کلاه سرمون گذاشته! اما اگه اینطور هم باشه بازم کلاهبرداری نیست، نویسنده کاریو کرده که ما ایرانی‌ها خودمون نخواستیم یا نتونستیم انجام بدیم پس مجبوریم مدل ترجمه شده و بیگانه اش رو بخونیم. بهرحال کتاب جالب و پر از نکته ای بود
عالی بود! همونطور که انتظار می‌رفت قرار نبود هیچ اتفاق خاصی بیفته چون این کتاب یه جور خاطره‌نویسی بود
البته اعتراف می‌کنم یه کم فضای داستان، روم تأثیر گذاشت! : -D
یه حس جالبی که توی کل داستان داشتم با این که خب روز و شب می‌شد ولی من تو ذهنم اطراف هولدن کالفیلد رو تاریک می‌دیدم انگار هولدن حتی توی نور روز هم توی تاریکیه. شاید به خاطر جو افسرده‌ای که می‌خواست القا کنه باشه.
ترجمه‌ی آقای نجفی هم بی‌نظیر و دلنشین بود واقعاً لذت بردم و واقعا لحن گفتار مناسب فضای داستان بود