-مقصود از این همه ستاره و آسمان و کهکشان چیست؟ به دست چه کسی می‌چرخند؟ چرا انسان به دنیا می‌آید و بعد می‌میرد؟
-نمی‌دانم زوربا!
-واقعا نمی‌دانی؟! پس آن همه کتاب‌های لعنتی را برای چه خوانده‌ای؟ اصلا فایده‌ی کتاب خواندن چیست؟ پس چه زمانی به درد تو خواهند خورد؟!
-فایده‌ی کتاب‌ها همین است که در مورد سرگردانی و درماندگی آدم‌هایی چون من سخن می‌گویند، وقتی از سوال‌هایی این چنینی عاجز می‌شویم.
-لعنت بر این سرگردانی و درماندگی!
"ما با انجام اعمال منصفانه، فردی منصف؛ با اعمال عاقلانه، فردی عاقل و با اعمال شجاعانه، فردی شجاع می‌شویم."
ارسطو
مشکلات ما واقعی‌اند؛ همچنان به ما صدمه می‌زنند و می‌توانند کاری کنند که احساسات بر ما غلبه کند.
این یک قانون قدیمی دنیاست، قانونی نانوشته. کسی که چیزی بیش‌تر دارد، در همان حال چیزی کم دارد.
در تمام دنیا هیچ شیوه ی زندگی ای بهتر از این وجود ندارد که پیاده در قصر دنیا سیاحت کنی، راه بروی، برقصی، آواز بخوانی، و بخوانی، کتاب زندگی را بخوانی.
با غریبه‌ها نامهربان نباشید مبادا فرشتگانی باشند در لباس مبدل.
تمام مشکلات دنیا با مفاهیمی مثل خوب و بد،نظم و بی نظمی و تاریکی و روشنایی حل نمی‌شود.
گوشه و کنایه زدن از پست‌ترین کارهاست.
انسان تصویری از دیگران در ذهن خودش ساخته و پرداخته و به تصویر خودش از آن اشخاص فکر می‌کند. و چه بسا افکارش با واقعیت فاصله زیادی داشته باشند.