وقتی دعوایمان می‌شد، شوهرم از اتاق بیرون می‌رفت. بله، آریل همیشه اتاق را ترک می‌کرد. بگو نگو که پیش می‌آید، مردها اتاق را ترک می‌کنند. مثل این‌که نمی‌خواهند حرفی بزنند و استدلال کنند. آنها اتاق را ترک می‌کنند تا شاید عدم حضورشان ما را نابود کند. گاهی آریل، نه تنها از اتاق، بلکه از خانه بیرون می‌رفت. او عمدا در خانه را به شدت می‌کوبید، دوست داشت دیوارها بلرزند. آریل هرگز برنمی‌گشت؛ چون به جا و به موقع برنمی‌گشت. منظورم این است او زمانی به خانه بازمی‌گشت که مراجعتش مفهوم پشیمانی و تاسف را نداشته باشد.
ممکن است روزی احساس پیری کنم و دیگر چیزی نخواهم؛ مگر گربه‌ای، گلی و ریحانی…
هر کسی می‌تواند با یک شلوارک و یک جفت کفش ورزشی صدمتر را خوب بدود، ولی اگر بار و بندیل به دونده‌ها آویزان کنید، کسانی از خط پایان عبور می‌کنند که توانمندی بیشتری دارند.
زمانی که کودک هستی، تسلی می‌یابی. کودک می‌تواند دلداری شود؛ اما پس از دوران کودکی، انسان هرگز تسلی نمی‌یابد.
انسان تسلی نمی‌یابد و نبایست ما را دلداری دهند، باید غصه را تک و تنها خورد.
دیرزمانی به فعالیتی که کار می‌نامیم، باور داشتم. ولی بالأخره متوجه شدم این هم شگردی است برای فراموش کردن مرگ. فعالیت و کار، جنب و جوش و بدو بدوهای بی‌وقفه می‌تواند ما را مدتی سرگرم یا مشهور کند، اما روزی می‌رسد که کار دیگر قادر نیست نجاتمان دهد و می‌بینی که سمینار، تدریس و سخنرانی از چشمت می‌افتد و بازی به پایان می‌رسد. تو می‌نشینی و پرونده‌ها، اوراق انباشته شده، مجلات، چک‌نویس‌ها، رساله‌ها و کاغذها را می‌گردی. بله و تو، با مشاهده ی کاغذها، نامه‌ها، دعوت‌نامه‌ها، تجلیل‌ها، کارت عضویت فلان‌جا و همه‌جا، برنامه این یا آن فردا… احساس می‌کنی که شدیدا دلت گرفته.
چه خطای شومی می‌کنیم وقتی عشق را در مرکز ثقل ازدواج قرار می‌دهیم. عشق و ازدواج هیچ ارتباطی با هم ندارند؛ عشق و خانواده نیز… در زندگی زناشویی آن احساس و علاقه میان زن و مرد، محکوم به ویرانی است.
ما آدم‌ها خیال می‌کنیم چیزهای روزمره جزء زندگیمان نیست و همیشه در پی زندگی دیگری هستیم. مگر نه؟
کتاب عالی بود و مثل مزه مزه کردن یه غذای دلچسب بود. حتی بعضی جمله‌ها رو چند باری با خودم تکرار میکردم که قشنگ طعم خوبشون رو بچشم. بعضیا میگن این نویسنده اومده شعرای حافظ خودمون رو به نثر تحویل خودمون داده و یه جورایی کلاه سرمون گذاشته! اما اگه اینطور هم باشه بازم کلاهبرداری نیست، نویسنده کاریو کرده که ما ایرانی‌ها خودمون نخواستیم یا نتونستیم انجام بدیم پس مجبوریم مدل ترجمه شده و بیگانه اش رو بخونیم. بهرحال کتاب جالب و پر از نکته ای بود