با لحن تازه ای حرف میزد، انگار به آنچه گفته گوش میدهد و از آنچه ممکن است بگوید میترسد. هریت این نکته را تشخیص داد، چون اصلا طرز گفتنش همین بود. چون کسانی که افکارشان به سمت و سوهایی میرود که نمیخواهند دیگران از آن سر درآورند، چنین میکنند.