آخرین فعالیت‌ها
-
-
-
-
-
-
-
-
برای زیبای سیاه نوشت :عنوان کتاب را میبنی دلت غژ میکند . اما زیبای سیاهی که با خواندن کتاب معرفی میشود بخش تاریکی را نشان میدهد که امید در آن جریان دارد . با یک داستان از یک تشبیه زیبا طرف هستیم . آنا سول چه زیبا مخاطب را وارد دنیای اسبهایی میکند که رام شده اند ، اهلی شده اند و چه زیبا و لطیف و زجر آور رابطه آدمی (تلخ یا شیرین) را بیان میکند . کتاب بیان «گذشت» است . بیان دانا بودن و با فکر کار کردن ، بیان تفکر کردن و داشتن حس خوب نسبت به حیوانات . این کتاب در میان نسل جوان اروپا و آمریکا و کشورهایی که ترجمه ای از این کتاب قرار دارد جای پای خوبی باز کرده . در بطن زندگی مدرن امروزی خواندن کتابی که مخاطب را در میان پستوی احساس آنان با حیوانات جلو میبرد خود امری آرامش بخش است . اما این اثر تنها برای سرگرمی مخاطب نوشته نشده . تنها اثر از سول که در روزهای پایانی عمرش آن را به رشته تحریر در آورده. شاید سول در کنار معرفی رفتاری که بشر با حیوان دارد و اصلاح این رفتار با دست به دست شدن «زیبای سیاه» در بین مهترها و صاحبهای گوناگون نمایش داده ، خواستار نمایش چیزی بزرگتر بود یعنی از «خود گذشتگی» . در جایی از کتاب با جمله ای معروف برخورد میکنیم «باید با دیگران همانطور رفتار کنیم که دوست داریم آنها با ما رفتار کنند.» همین جمله یکی از اهداف سول را برای خلق چنین اثری نشان میدهد .… http://brw.freeblog.site/home/%D8%B2%DB%8C%D8%A8%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87
-
