دست‌آخر همه چیز به سمت میرایی می‌رود؛ گاه اندک اندک و بر اثر تلاش زیاد و اراده‌ی خودمان، گاه با سرعتی غیرمنتظره و خلاف میلمان. گاه بیهوده می‌کوشیم تا چهره‌‌مان را از محو شدن و از جلوه افتادن و رفتار و گفتارمان را از بدل شدن به چیزهایی نامشخص که در حافظه‌مان به این‌سو و آن‌سو می‌رود حفظ کنیم؛ موضوعاتی به همان اندازه کم‌ارزش که در رمان‌ها خوانده‌ایم یا در فیلم‌ها دیده‌ایم.