خوان رولفو در شهر آپلکوی مکزیک به دنیا آمد. دوران کودکی او دستخوش خشونت و ناامنی بود. او ابتدا پدرش را در یک کشمکش مذهبی از دست داد و سپس مادرش درگذشت. پس از چندی نیز انقلاب و جنگ به خالیسکو، استان محل تولد او، کشیده شد. همین موضوع‌ها زمینه و فضای آثار او را تشکیل می‌دهند. رولفو گذشته از پدرو پارامو، که به عنوان یکی از ده رمان بزرگ قرن بیستم شناخته شده، مجموعه داستانی به نام دشت سوزان منتشر کرده است. این دو اثر «ادبیات انقلاب مکزیک» و رسوم دیارگرایی را در خود خلاصه می‌کنند. با این همه، از نظر ژرفا، ابهام و کیفیت ادبی از این حد فراتر می‌روند. حضور مرگ و گناه، روابط آکنده از خشونت پدران و فرزندان و رویای بهشتی که به صورت دوزخ درآمده، همه از نظر گاهی محدود روایت می‌شود. خوان رولفو در پدرو پارامو، که آکنده از نومیدی و سنگدلی است و تسلسل زمانی در آن به کلی گسسته است، به شیوه‌ای شاعرانه و رئالیستی جهان ناپدید شده پیش از انقلاب و استثمارگری‌های مالک مستبد آن را با زبانی عاری از خشونت و حتی عاری از تلخی باز می‌گوید. دوران محدود و درخشان نویسندگی خوان رولفو یکی از شگفتی‌های ادب امریکای لاتین است. او نویسنده‌ای است که نسبت به بی‌عدالتی اعتراض نمی‌کند اما، در سکوت، از وجود آن همچون بخشی از یک بیماری مسری، که زندگی نام دارد، رنج می‌برد. خوان رولفو در رمان پدرو پارامو داستان نمی‌پردازد، او عصاره تجربه‌ای را که در جهان پیرامون خویش، جهان سایه‌های بدون جسم، بر آن دست یافته ارائه می‌دهد.
