رمان خارجی
آنچه در پی میآید، گزیده یادداشتهای روزانهایست به تاریخ 31 دسامبر 1917. این یادداشتها در شورویوی لانگ آیلند، به قلم دختربچهای به نام کورین فون نوردهوفن نوشته شده است. کورین دختر سارا کیس مونتروس فون نوردهوفن وارث تجهیزات ارتوپدی مونتروس بود که در 1915 خودکشی کرد. پدر کورین، بارون اوتو فون نوردهوفن، هنوز زنده بود، یا دستکم زیر نقاب خاکستری تبعید هنوز نفس میکشید. کورین این فصل از یادداشتهای روزانهاش را در شب پیش از یازدهمین سالگرد تولدش شروع کرد.
صفحه نویسنده
جروم دیوید سالینجر
۲۱ رمان
جروم دیوید سالینجر نویسنده معاصر آمریکایی بود. رمان های پرطرفدار وی مانند ناتور دشت در نقد جامعهٔ مدرن غرب و خصوصاً آمریکا نوشته شدهاند. اطلاعات اندکی دربارهٔ زندگی سالینجر منتشر شده است و او با توجه به شخصیت گوشهگیر خود همواره تلاش میکند دیگران را به حریم زندگیاش راه ندهد.
او در سال ۱۹۱۹ در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی به دنیا آمده است. در هجده، نوزدهسالگی چند ماهی را در اروپا گذرانده و در سال ۱۹۳۸ همزمان ...
ناطور دشت
این کتاب از روز اول انتشارش یعنی سال 1952 تبدیل به پدیدهای جهانی شد و تا امروز هم از کتابهایی بوده که هیچوقت از محبوبش کاسته نشده، دلیل واضح اما پیچیدهای دارد. واضح بودنش در این است که راوی کتاب، شما را با خودش پیش میبرد بدون اینکه از شما چیز زیادی بخواهد. اما پیچیدگیاش درست در این است که ...
شانزدهم هپورث 1924
بگذارید خداوند ما را با فرمانهای شخصی که به هیچ کداممان نشان نداده، رهین منتش کند. اگر میل داشتی این نامه را بخوانی و خواندی، خدای عزیز مطمئن باش که می دانم چه میگویم. اصلا لازم نیست روی سرنوشتم عسل بپاشی و شیرینش کنی. با فرمانهای خوشحال کننده و شخصی رهین منتت نکن. از من نخواه به سازمانهای مخصوص برگزیدگان ...
داستانهای پس از مرگ (اقیانوس پر از گویهای بولینگ پسری که روز تولدش بود پائولا) مجموعه داستان
3 داستان اقیانوس پر از گویهای بولینگ، پسری که روز تولدش بود و پائولا ابتدا قرار بود در دهه 1940 در نشریات مختلف آمریکایی منتشر شوند، اما سلینجر در آخرین لحظات اجازه انتشار آنها را نداد. گمانهزنیها در مورد زمان انتشار این داستانها تا پس از مرگ سلینجر در سال 2010 نیز ادامه یافت، و آنطور که از قرائن برمیآمد، ...
دهانم قشنگ و چشمهایم سبز
«خوبه ولی مثل اون اتاقی که قبل از جنگ گرفته بودیم، نیست.
مردم خیلی بد شدن. همهجا پر از آدمهای بیکلاس و بیفرهنگ شده. دیشب، تو سالن غذاخوری، آدمهای میز کناری ما داهاتی داهاتی بودند.»
«چارهای نیست. اینطور آدما زیاد شدنو کاریش هم نمیشه کرد.
راستی کفشهای مخصوص رقصت خوب هستند؟»
«موریل، یه بار دیگه میپرسم- حالت خوبه؟»
«بله.مادر، برای نودمین بار، بله، خوبم.»
