این اثر اورول با آثار دیگر او تفاوت عمده‌ای دارد. این اثر چنانکه خود او هم در آخر آن می‌گوید، یک دفتر خاطرات روزانه است که در مدت اقامت نویسنده در پاریس و لندن نوشته شده است. جورج اورول چهره واقعی فقر و نداری را نه تنها دیده؛ بلکه آن را لمس کرده و در آن دست و پا زده است. او که خودش در برمه مدتی شغلی دولتی داشته و یا به عبارت بهتر، پلیس بوده است؛ اکنون در کشور خودش، انگلستان مجبور است کاری کند تا گرفتار قانون نشود. در این اثر، اورول با وجود ثبت خاطراتی شخصی، به انتقاد از فقر و نداری آدم‌هایی از اقشار پایین دست جامعه می‌پردازد و چهره بی‌رحم و ستمگرانه آن را می‌نمایاند. او همچنین طرز تلقی و باورهای مردم را نسبت به آواره‌های لندن نقد می‌کند و آن‌ها را نادرست و در نتیجه تبلیغات و وجود قوانین موجود می‌داند که باعث چنین نتیجه‌گیری‌ای در ذهن مردم جامعه شده است.
