تو را من چشم در راهم

من رشد کردم و بالیدم، اما هنوز به پای تو، رهرو دنیای سکوت، نرسیده‌ام. تو یکه‌تاز بودی و هر وادی‌ای که در آن پا نهادم، در تسخیر تو بود. درد را چشیدم، دریغ که دیر فهمیدم تو خود دردی؛ دردی عمیق و سازنده. دردی شیرین به‌سان درد تولد. دردی که باید باشد تا حس بودن را تداعی کند.