رمان ایرانی
روزگار مورچههای کوبایی (ادبیات بیربطی 3)
باورش شاید مسخره باشد ولی درون زاویه تنگ زندگی، همیشه نیم‌‌سازهایی هستند که مجبورت می‌کنند فقط یک طرفش را انتخاب کنی. اصولا قاعده‌اش این‌طور است که اگر جای‌مان تنگ‌تر باشد و بیشتر تحت فشار باشیم، پیشرفت می‌کنیم. این شاید همان محدودیتی است که موفق‌مان می‌کند. بعد لابد از نیمساز دوست‌داشتنی تشکر می‌کنیم که این فشار را به ما آورده و هیچ به شلوارهایمان نگاه نمی‌کنیم که زیر آن همه فشار چطور خیس شده و ما باز هم نفهمیده‌ایم.