رمان ایرانی
آرام جانم
حالا، زندگی رو مثل پازلی می‌دیدم که تکه‌ةای جدا از همش به دست خودم بود. احساس می‌کردم تک‌تک قطعه‌های این پاز را درست و به موقع کنار هم چیده‌ام. آخرین تکه باقی مانده وجود دوست داشتنی یک بچه بود...
یادم تو را فراموش
بعد از مدت‌ها، فرصت شد تا سری به دفترچه خاطراتم بزنم و نگاهی به تمام صفحاتش بیندازم. امسال پر از رنگ بود. نه خوب، نه بد. خوبی‌اش به این بود که زنده بودم و در کنار عزیزانم زندگی کردم. بدی‌اش هم به خاطر انتظار بود. بهترین سال و بهترین روز عمر من، زمانی است که خبری از خانواده دایی محسن ...
