مجموعه داستان داخلی
قصه‌های آسانسورچی
من تنها آسانسورچی دنیا هستم که قصه بالا و پایین رفتن‌هایم را برایتان تعریف می‌کنم. آسانسورچی صفحه‌ای است که به دعوت بزرگمهر حسین‌پور در چلچراغ راه انداختم. برخلاف باقی نویسندگان و روزنامه‌نگاران تا الان هیچ‌کدام از مجموعه آثار پیوسته مطبوعاتی این قلم، شانس نداشته غول مرحله آخر را رد کند و مجوز انتشار بگیرد.
اکون‌آبادی‌ها (کار اقتصاد دنیا چطور به اینجا کشید)
این کتاب از آن نوعی است که وقتی اسمش را می‌بینی اول «مسخره»اش می‌کنی: «آخه اکون‌آبادی‌ها هم شد اسم؟ اسمی قشنگ‌تر از این نبود؟ آدم یاد یک جاهای بد بد می‌افتد.» فهرست کتاب را که می‌بینی- با آن عناوین مسخره - تصمیم می‌گیری «نادیده»اش بگیری: «من که وقت خواندن این کتاب‌های بی‌ارزش را ندارم...».
قصه‌های کاناپه‌چی (مجموعه طنز)
تاریخ طنز در ایران با همه دسته‌بندی‌هایش با ادبیات و شعر و داستان و هنر درآمیخته است، به گونه‌ای که نمی‌توان تقدم و تاخری برای هر یک از آن‌ها پیدا کرد. تنها اتفاقی که در جهان مدرن رخ داد این بود که عرصه‌های دیگری با سرشت و خمیرمایه طنز راه خود را در این وادی پر راز و رمز ...
دخترها به راحتی نمی‌توانند درکش کنند
آمد روبرویم ایستاد چشم‌هایش را بست بعد پلکش را آرام باز کرد و به بالا نگاه کرد سفیدی چشم‌هایش از سفیدی برف‌ها یک‌دست‌تر و سبک‌تر بود. بعد سیاهی چشم‌هایش را دوخت به من. گفت دوستم داری هنوز؟ گفتم همیشه دوستت داشته‌ام. گفت فقط و فقط مرا دوست داری؟ گفتم فقط و فقط تو را دوست دارم. گفت دروغ می‌گویی. گفتم ...
