پرنسس مان‌تو

مانتنیا در کمرا دپیکتا چشمان مرا زرد و بی‌حالت کشیده، همچون چشمان یک گربه. هیچ ظرافتی در چهره‌ام نیست. یعنی می‌توانم با جرات اعتراف کنم که از دیدن نقاشی‌ام تعجب کردم؟ ولی بانو ژولیا، کوتوله‌ای که کنارمان ایستاده، شباهت فوق‌العاده‌ای به نقاشی‌اش دارد و به همین خاطر با خودم می‌گویم که شاید من هم شبیه پرتره‌ام باشم...