نغمه‌سرای دوره گرد، اپرای نوآور وردی با تنش‌های فراوانی روبه‌رو شد. از طرفی او نمی‌خواست طرفداران وفادار و پر و پا قرصش را از دست بدهد و از طرفی دیگر نوآوری و نو به نو شدن را برای رشد اپرا لازم می‌دانست. این آهنگساز مشهور و پر طرفدار و محبوب ایتالیایی بر سر دو راهی قرار گرفته بود و می‌دانست که ایتالیایی‌های موسیقی‌پرست سنتی قرن نوزدهم، روی چندان خوشی به نو گرایی نشان نمی‌دهند. به یاد داشته باشیم که برلیوز، لیست و واگنر نوگرایان بنام آن زمان با سخت‌کوشی حرف خود را در اروپا به کرسی نشاندند. وردی، با ترفندی زیرکانه اپرای نغمه‌سرای دوره‌گرد را ساخت. جنبه‌های ملودرام سنتی را در نظر گرفت و برای لحظات هذیان و از خود بی خود شدن‌های قهرمانان داستان، از قدرت‌های تصویری و گره‌افکنی تئاتری کامارونه استفاده کرد و از نردبان بلند قله حماسه بالا رفت و به عمیق‌ترین لایه‌های وجدان راه پیدا کرد و با گستاخی سدهای دست و پاگیر را شکست و اپرای نغمه‌سرای دوره‌گرد را با موفقیتی باور نکردنی بر روی صحنه برد.
