نمایش‌نامه
گونتر گراس نویسنده‌ی آلمانی تبار در سال 1927 به دنیا آمد و تاکنون در پهنه‌های گوناگون ادبی و هنری کوشش‌های چشم‌گیری کرده است. وی در سال 1999 برای رمان " طبل حلبی" ( 1959) برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد و این خود گزاره‌ای شد تا گراس را بیشتر به عنوان رمان‌نویس بشناسند. هر چند او کار جدی خود را با نمایش‌نامه‌نویسی آغاز کرده و در سال 1956 "خیزاب" را به پایان رسانده بود. گراس تا سال 1962 پیوسته سرگرم ویرایش "خیزاب" بوده و هرازگاه دگرگونی‌هایی در این نمایش نامه به وجود آورده است. "خیزاب" بیانگر لایه‌های گوناگون انسانی است که دم به دم از ارزش‌هایش فروکاسته می‌شود و با خوی و کنش حیوانی همسویی پیدا می‌کند.
طبل حلبی
برای درک درست و ارزش‌گزاری گونترگراس، نخست باید شاهکارش طبل حلبی را خواند؛ بدون خواندن این اثر هر نوع اظهار نظر قطعی پیش‌داوری صرف است.
گرایش گونترگراس به نویسندگانی چون رابله و سروانتس و شیوه نوشتن داستانی آن‌ها و به کار گرفتن اسطوره و افسانه و فابل و انتخاب آدم‌های گوژپشت و گورزاد و غمبادی و سگ و موش و گربه ...
آوای وزغ
در آوای وزغ شرح دقیق جزئیات، باعث درگیر شدن خواننده در متن و حواشی زندگی شخصیت‌ها می‌شود و این ما را به هدف عادی بودن کاراکترها بیشتر نزدیک می‌کند. جزئیات، ابتذال زندگی بشری هستند که در عین حال در بیشتر موارد از مهم‌ترین امور انسان‌ها شمرده می‌شوند. تقابل این جزئیات با افکار و اهداف گاهی والای شخصیت‌ها تضاد جالبی ایجاد ...
