اندر آداب و احوال

کتاب اندر آداب و احوال مجموعه‌ای از طنزهای انتقادی ‌ـ‌ اجتماعی منوچهر صفاست که با نام مستعار «غ. داوود» در دهه‌های 1330 و 1340 در مجلات علم و زندگی، کتاب هفته و فردوسی منتشر کرده است. منوچهر صفا در این کتاب در مقام یک راوی عادی و البته آگاه به جهان بیرون (بخوانیم فرهنگ دیگری) و هوشیار به جهان درون (بخوانیم فرهنگ خودی) از تناقض‌های فرهنگی سخن می‌گوید و با نکته‌سنجی و طنزآوریِ بی‌مانند به هجوِ مظاهر مدرنیستی زندگی روزمره ایرانی می‌پردازد. از این‌رو، یکی از مضامین اصلی آثار او در این کتاب، نمایاندن تناقض میان سنّت و مدرنیته درونی‌نشده و شبه‌مدرنیسمی است که مشخصاً از اواسط دهه 1330 آغاز می‌شود. کار مؤلف در این اثر بازنمایی عمق ابتذالِ زندگی کاریکاتوریستیِ آدم‌های گرفتار در چنبره روابط بیمارگونه با محیط است که فاصله میان فضایل پذیرفته اجتماعی و واقعیت‌های موجود و رابطه معکوس میان آنچه هست و آنچه سودایش را در ذهن دارند، موقعیتی طنزآمیز به‌وجود می‌آورد. در چنین فضایی است که عبارت «عفت عمومی» و ادعای نظارت حکومت وقت بر اخلاق، مضحکه‌ای بیش نیست که تنها می‌شود آن را دستمایه طنز قرار داد.