روباه شنی

داستان می‌نوشت. هنوز هم می‌نویسد. چاپ هم کرده. کتاب چاپ شده‌اش را دیده‌ام. بچه‌هاش را که روانه کرد خارج، همه‌ی سرگرمی‌اش شد ساختن همین باغ. می‌گفت ساختن باغ هم مثل نوشتن داستان دقت و معماری می‌خواهد. وقتی با کلمات این همه در و دیوار و درخت و گل و گیاه درست می‌کنیم چرا در عالم واقع نتوانیم؟ می‌گفت در نوشته‌هایش زیباترین باغ‌ها را توصیف کرده، اما دریغ از یک درخت که به دست خودش کاشته باشد.