رمان ایرانی
سیاه سفید زندگی
از تمام توصیه‌هایی که دیگران می‌کنند و به نام تجربه به خورد امثال من می‌دهند خسته‌ام! به راستی چه کسی گفته که خوب و بد درست و غلط، و راه صحیح زندگی آن چیزی است که ما می‌گوییم؟! زندگی آن‌قدر بالا و پایین‌های بی‌خبر دارد و من و تو را چون دانه‌های سرگردان تسبیح بالا و پایین... و چپ و راست می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند قاطعانه حرف و انتخابی را صحیح بداند. خسته‌ام از دلایل ردیف شده پشت هم از «بله» گفتن‌های بی‌احساس و پاسخ‌های «نه» بر پایه منطق! بگذارید خودم انتخاب کنم، با خوب و بدش بگذارید زندگی‌ام را خودم رقم بزنم: چه سیاه، چه سفید و عواقب آن را خودم بپذیرم!
ریشه در عشق
خان‌جان کنار فرهاد ایستاده بود و با نگرانی به چشمان پر از اشک و اشتیاق فرزندش می‌نگریست. فرهاد زیر لب زمزمه کرد:
شیوای من... هرگز تنهایت نمی‌گذارم.
و هنگامی خان‌جان به امتداد نگاه او نگریست، اشک شوق بر گونه‌هایش جاری شد.
شیوا مقابل پله‌ها ایستاد و فرهاد تصویر او را در تمام نگاهش جای داد و کویر نگاهش جانی دوباره گرفت.
