نوشتار زنانه (بداهه‌گویی در مه) مجموعه داستان

اندیشه انتقادی چیزی نیست جز زبانی دفرم، متکثر، منتشر و از نگاه منطق مسلط، بی‌معنی و متناقض. «نوشتار زنانه» تلاش دارد سازواره‌ای (یا شاید هم ناسازواره‌ای؟) جدید از تکه‌ها و زباله‌های اندیشه بنا کند؛ هفت پاره از هفت تصویر یا تلی از تصاویر شکسته. پاره‌های هفت‌گانه این کتاب، از میان قرائت آثار نویسندگانی ناساز و کلنجار رفتن با ایده‌هایی که پژواک صدایشان از خلال قرون به گوش می‌رسد، از ارتباط نوشتار زنانه باسیاست، فرهنگ، کمدی، منفیت، بیگانگی و... می‌گوید؛ منظومه‌‌ای از تکه ‌پاره‌های نویسندگانی چون ژرژ باتای، جیمز جویس، صادق هدایت، ویلیام شکسپیر، ژان آنوی، سوفوکل، خاقانی، هیسود، الن سیکسو، ژولیا کریستوا و...