آلوت

عبدالوهاب اسم اولین فرزندش را محمد گذاشت و آرزو کرد فقیهی بزرگ شود. جد اعلای او که فقیهی بزرگ بود محمد نام داشت و لقبش فخرالدین بود و کینه‌اش ابومنصور، اما انگار عبدالوهاب از ته دل یقین نداشت فرزند بزرگش فقیهی بزرگ از آب دربیاید. این بود که اسم پسر دومش را فخرالدین گذاشت تا او فقیهی بزرگ شود مثل فقه‌های قرن هفتم - هشتم هجری. از ان جا که کار از محکم‌ کاری عیب نمی‌کرد اسم پسر بعدی را ابومنصور گذاشت، اما پسر آخری را عبدالوهاب نامید تا اگر فقیهی بزرگ شد نام او را بزرگ کند.