اولیویه آدام از چهره‌های جوان و پُرکار ادبیاتِ امروز فرانسه است. او در سالِ 1974 به دنیا آمده و تاکنون آثار متعددی منتشر کرده که شاید یکی از مشهورترین‌های‌شان همین کتابی است که در دست دارید؛ مجموعه داستانِ گذر از زمستان که سال 2004 جایزه معتبرِ گُنکور را از آن خود کرد. این داستان‌ها با روایتی نزدیک به هم جهانی می‌سازند که در عین استقلال وحدت دارند. در واقع کاری که آدام در این کتاب انجام داده است استفاده از فرمِ داستان کوتاه بوده برای نوشتنِ رمانی مقطع. اکثرِ داستان‌ها درباره فقدان، زندگی گذشته، آدم‌هایی که از دست رفته‌اند، مرگ و فردیتاند. هر کدام از روایت‌های آدام رابطه‌ای دارند با یک گذشته دور و برای همین طعمی از نگاهِ مارسل پروست را می‌توان در ذهنِ این نویسنده جوانِ فرانسوی دید. عنصرِ برف در بیشتر داستان‌ها حضوری ثابت دارد و همین‌طور مواجهه قهرمان‌های او با امری که در این میانه آن‌ها را ناچار می‌کند به بازخوانی گذشته و طبیعتِ اطراف‌شان. در اهمیت این کتاب همین بس که اصولاً در سنت فرانسه داستانِ کوتاه چندان اهمیتی ندارد و این نویسنده توانسته با این داستان کوتاه‌های به هم پیوسته به جایزه‌ی گُنکور برسد.
