رمان ایرانی
باغ رویان
شایسته تو را ندیده ولی بویت را شنیده. نگو که پرسه‌هایت را به آن طرف‌ها نبرده‌ای. وقتش همین حالاست. سلول‌های خشکیده و حس‌های رو به مرگت را زنده می‌کند. تو را به زندگی برمی‌گرداند. چاره کارت اوست. تا کی سرگردانی و حیرانی؟ خودت می‌گفتی عشق قدیمی هیچ‌وقت نمی‌میرد و زخم کهنه همیشه تازه می‌ماند...
خنده را از من بگیر
همین که روشنش کردم صدای زنی آمد که عربی می‌خواند. توی دلم صد تا فحش به هر چه عرب و نژاد صدام است دادم و خفه‌اش کردم. فکر کردم کدام بی‌غیرتی موج رادیو را گردانده تا آوار عربی گوش کند.حتم پدر نبوده که دشمن درجه یک عرب‌هاست. حواسم رفت پیش سپیده و سالومه دخترهای قرتی عمه که رقص عربی را ...