روزی که اسم خود را دانستم

آنچه در این مجموعه می‌خوانید، داستان‌گونه‌هایی مردم‌شناسانه از زندگی کلیمیان ایران و بیشتر کلیمیان تهران به ویژه در محله سنتی آن‌ها در قسمتی از محله عودلاجان تهران است. نویسنده زندگی خود را تا سی سالگی در میان آن‌ها گذرانده‌ام. بیان این حوادث و نقل قول‌های مجموعه را با کمی دست‌کاری و موشکافانه حکایت‌گونه کرده‌ام تا زندگی مردمی را در مکانی مشخص و در مقطعی تاریخی هشتاد ساله زندگی خودم ترسیم کرده باشم هر چند مصادیق این حکایت امروزه کمتر وجود دارد ولی همین موضوع اهمیت ثبت و به یادآوری آن را بیشتر می‌کند و این تلاش شاید بتواند مردمی را معرفی کند که کمتر شناخته شده‌اند و گاه با بدبینی و سوء‌ظن مورد قضاوت قرار گرفته و در بسیاری موارد به دلیل محدودیت و ترس از بازگو کردن زشت و زیبای زندگی خودداری کرده‌اند.