از برادران زخمی ما

الجزیره، 1956. فرنان ایوتن، وقتی بمبی را در محل کارش ـ یک کارخانه ـ کار می‌گذارد، سی سال بیشتر ندارد. این کارگر طرفدار استقلال الجزایر، محوطه‌ای متروک و دور از کارگاه‌ها را برای این عمل نمادین در نظر گرفته است: می‌خواهد روح و ذهن آدم‌ها را به حرکت و تفکر وا دارد، نه جسم‌شان را. قبل از این‌که بمب منفجر شود، دستگیرش می‌کنند. او نه کسی را کشته و نه مجروح کرده. تنها به خاطر نیت خرابکارانه‌ای که داشته مجرم است. منتها به اشد مجازات محکوم می‌شود.