رمان خارجی - بریتانیا
یک سال از آمدنمان به انگلستان می‌گذشت که یاسوکو را به دنیا آوردم. نمی‌دانم، شاید به خاطر غم غربت و دوری از وطن بود، اما هر چه بود بارداری زنج‌آوری بود. زایمان آنقدر ضعیفم کرده بود که وقتی یاسوکو فقط چندماهش بود، دوباره راهی بیمارستان شدم. آنجا روی یک تخت غریبه...
صفحه نویسنده
کازوئو ایشیگورو
۱۵ رمان
نویسندهٔ انگلیسی ژاپنی‌تبار است. او در سال ۱۹۸۶ برای کتاب هنرمندی در دنیای شناور برندهٔ جایزهٔ وایت‌برِد و در سال ۱۹۸۹ به خاطر کتاب بازماندهٔ روز برندهٔ جایزهٔ بوکر شد. کتاب‌های وقتی یتیم بودیم و هرگز رهایم مکن از او نیز به فهرست نهایی جایزهٔ بوکر راه یافتند.
هرگز رهایم مکن
کازوئو ایشیگورو، نامزد جایزه بوکر، در آخرین اثر خود داستان عشق، از دست‌رفتگی و حقایق نهانی را روایت می‌کند. از همین روست که هرگز ترکم مکن خیلی زود جایش را میان بهترین آثار او باز می‌کند. رمان تکان‌دهنده‌ای است آکنده از احساس شکنندگی انسان معاصر، خاطرات به‌یاد ماندنی شخصیت‌هایی که رفته‌رفته به حقیقت دوران کودکی به ظاهر شاد و نیز ...
هنرمندی از دنیای شناور
سال 1948 است. ژاپن پس از فاجعه جنگ جهانی دوم آرام‌آرام شهرهایش را بازسازی می‌کند. مردمانش نیز شکست را پشت سر گذاشته و چشم به آینده دوخته‌اند. در این میان، نقاش مشهور، ماسوجی اونو، اغلب روزهایش را صرف رسیدگی به باغ، تعمیرات خانه و هم‌صحبتی با دو دختر و نوه‌اش می‌کند و شب‌ها را نیز در معیت دوستان در کافه‌ای ...
بازمانده روز
این یک داستان ساده و سرراست نیست؛ در واقع بافت پیچیده‌ای از چند لایه داستان است که هر کدام در تراز و زمان خاص خودشان جریان دارند، و خواننده داستان باید به آن‌ها توجه داشته باشد. لایه بالایی یا بیرونی سرگذشت مردی است به نام استیونز، که بیش از 30 سال در خانه یکی از اشراف انگلستان به نام لرد ...
وقتی یتیم بودیم
انگلستان سال‌های 1930. کریستوفر بنکس مشهورترین کاراگاه کشور است و همه لندن درباره پرونده‌های او صحبت می‌کنند. ولی معمای حل نشده‌ای همواره ذهنش را مشغول کرده است: معمای ناپدید شدن اسرار‌آمیز پدر و مادرش در دوران کودکی او در شانگهای.
بیست سال از آن تاریخ می‌گذرد و دنیا به سوی جنگ عالم‌گیر کشیده می‌شود. کریستوفر بنکس درمی‌یابد که باید به شهر ...
هنرمندی از جهان شناور
... در طول این سال‌ها نکات زیادی آموخته‌ام. از تفکر درباره جهان عیش، و تشخیص زیبایی شکننده آن، بسیار آموخته‌ام. اما حالا احساس می‌کنم وقتش رسیده که به مسائل دیگر بپردازم. سنسه، عقیده من این است که در زمانه دشواری مثل این، هنرمندان باید بیاموزند برای چیزهای ملموس‌تری ارزش قائل شوند، نه آن چیزهای لذت‌بخشی که با نور صبحگاهی ناپدید ...