رمان ایرانی
ط
آری گریه کن. تا می‌توانی گریه کن. هیچ سایه‌ای تاریک‌ترت نخواهد کرد. تا ابد می‌مانی. حتی وقتی که برای همیشه نباشی. زندگی چیزی نیست که بتوانی از پس‌اش بربیایی. تو باید بتوانی خودت را از پس بیرون بکشی. همین‌جا. دقیقا همین‌جا. خوب نگاه کن. چیزی برای باخت نداری. چیزی هم برای بردن نیست. همین‌جا بمان و سعی کن حتی ادامه را ادامه ندهی. همین‌جا. دوباره گریه کن. با اعداد به جان گریه بیفت...
او
من فقط صدا را شنیده بودم؛ ندیده بودم خودش را. درد داشت ندیدنش؛ فقدان «او». من مرد آن غیبت نبودم. از پسش برنمی‌آمدم. تلاش می‌کردم برای فراموشی؛ فراموش کردن کسی که ندیده بودم. خاطره نداشتم از او. نمی‌شد فراموش کرد. فراموش‌نشدنی‌ست آن که نیست و نبوده است گویا. نمی‌شد یادش را ترک کرد. پیوسته درد بود غیبتش. حضورش درد بود، ...