مرگ‌نامه اولا کارین (قایق راندن بدون پارو)

به زودی میوه‌های درخت تیس مزه تلخشان را از دست می‌دهند و سهره‌های سرسیاه و بال‌لاکی‌ها را چاق می‌کنند. قارچ‌های قیفی از سرما جان سالم به در می‌برند و من برای پرسه زدن زیر درختان صنوبر دلتنگ می‌شوم. خواب دیده‌ام در همین جنگل که بوها تند هستند و نور از لابه‌لای شاخه‌ها رد می‌شود و خزه‌ها نم گرفته‌اند، دراز کشیده‌ام تا بمیرم. بی‌آن که از زندگی دل‌زده یا آرزومند مرگ باشم، خویشاوند انکارناپذیر طبیعت شده‌ام؛ به آن نزدیک نزدیکم.