جین: [صورتش را برمی‌گرداند، مضطربانه] نمی‌تونم، ولی متوجه شدم حدس زدی من خیلی ... سر حال نیستم. اه... دیگه تحمل خودم رو ندارم. چرا ما نمی‌تونیم مثل آهن سخت و محکم باشیم؟ پرفسور: چون این‌طوری بیشتر از این که برامون خوب باشه، ضربه می‌خوریم. دایناسورها هم همین نقشه رو داشتند... احتمالا تنها نقشه‌ای بوده که داشتند... پس بیشتر و بیشتر رشد کردند، با فلس‌های ضخیم و ضخیم‌تر، با پنجه‌های بزرگ‌تر و تیزتر... و همه این‌ها فقط و فقط به خاطر این بود که بتونند سخت و قوی و ایمن باشند... تا جایی که تبدیل شدند به مخزن‌های صد تنی... نمی‌تونستند حرکت کنند، غذا بخورند، جفت‌گیری کنند... و نهایتا از بین رفتند. بعد نوبت رسید به نژاد میمون لطیف و کوچک، که تونستند خودشون رو با همه چی سازگار کنند... ما. جین: اون وقت ما... قراره از پسش بربیاییم؟
