همه جور بلایی سرم می‌آید. بعضی را انتخاب می‌کنم، بعضی را نمی‌کنم. دیگر نمی‌توانم یکی را از دیگری جدا کنم. منظورم این است که احساس می‌کنم همه چیز از پیش تعیین شده و من ناچارم راهی را دنبال کنم که یکی دیگر طرحش را برایم ریخته. مهم نیست که چقدر به این امور فکر کنم و چقدر تلاش در راهش به کار برم. در واقع هرچه بیشتر سعی می‌کنم، بیشتر این معنا را گم می‌کنم که کی‌ام. انگار هویتم مداری است که از آن دور شده‌ام و این احساس واقعا آزار دهنده است. اما بیش از آن، مرا می‌ترساند. حتی فکر کردن به آن مایه‌ی چندشم می‌شود.
۶ نفر این نقل‌قول را دوست داشتند
Moses
‫۷ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۱
hedgehog
‫۷ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۰۲
nakata
‫۷ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۹ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۱۹
tavani
‫۷ سال و ۲ ماه قبل، سه شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۲۶
parastooo
‫۷ سال و ۲ ماه قبل، چهار شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۴۹
jhamid93
‫۶ سال و ۱۰ ماه قبل، دو شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۵:۳۳