رمان ایرانی
رویای توسکستان
سوار بر اسب در حاشیه مزرعه پیش رفت. گندم‌ها بلند و طلایی شده و وقت درو کردنشان فرا رسیده بود. کاش غصه‌هایش را همراه با گندم‌ها درو می‌کردند کاش دلتنگی‌ها حجمی داشتند و لبریز می‌شدند... در سکوت با غمی ته چشمانش به نقطه‌ای خیره ماند. دیگر در آن‌جا ماندن فایده‌ای نداشت. باید برمی‌گشت و کار و زندگی‌اش را از سر می‌گرفت. می‌دانست که ناچار است روزهای سخت‌تری را در شهرش تجربه کند، در شهری که از گوشه و کنارش با او خاطره داشت. خاطراتی شیرین که اکنون فقط موجب آزارش می‌شدند...
پرواز با تو باید
در رمان پرواز با تو باید کرد فکر و خیال در هم می‌آمیزند. خواننده درگیر دنیای داستان می‌شود و ماجراها را با چنان اشتیاقی دنبال می‌کند که گویا در قالب شخصیت‌ها فرو می‌رود و با آن‌ها زندگی می‌کند. این کتاب حکایتی است از پنهان‌کاری و گذر زمان ثابت می‌کند که تنها راه رهایی از تردید بیان حقیقت است.
