رمان خارجی - فرانسه
آلبر کامو از سال 1935 تا هنگام مرگ مطالبی را یادداشت کرده که نامشان را گذاشته «دفترهایش». برای اشتباه نشدن با اثر دیگری به نام «دفترهای آلبر کامو»، عنوان «دفترچهها» را ناشر فرانسوی برای اثر حاضر برگزیده است. اثر حاضر شامل شش بخش از سال 1935 تا سال 1951 میشود. این یادداشتها که طی شانزده سال به طور پراکنده و درباره اندیشهها، خواندهها، شنیدهها و رویدادهای گوناگون این سالها نوشته شدهاند، همانطور که مشاهده میشود، هیچ رشته و خط مشی خاصی ندارند که آنها را با یکدیگر پیوند بدهند. کامو در نظر نداشته کتاب یا جستاری منسجم و یکدست بنویسد. به احتمال هر وقت و در هر موقعیتی فرصت پیدا میکرده، آنچه را به ذهنش راه مییافته یادداشت میکرده است.
صفحه نویسنده
آلبر کامو
۴۷ رمان
آلبر کامو (به فرانسوی: Albert Camus) (زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۱۳ - درگذشتهٔ ۴ ژانویه ۱۹۶۰). نویسنده، فیلسوف و روزنامهنگار الجزایری-فرانسویتبار بود. او یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است.
کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر میپردازد»[۴] برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو پس از رودیارد کیپلینگ جوانترین برندهٔ جایزهٔ نوبل و همچنین نخستین نویسندهٔ زادهٔ قارهٔ آفریقا است ...
طاعون
در کتاب طاعون آلبر کامو تصور میکند که بیماری همهگیر طاعون شهر اران را در برگرفته است و از خلال دفتر خاطرات دکتر ریو یک نفر شاهد وقایع، خواننده را در جریان این واقعه میگذارد، از روزی که موشهای حامل میکروب در همه گوشه و کنار شهر ظاهر میشوند تا زمانی که بیماری طاعون در این شهر که از سایر ...
1 مورد جالب (نمایشنامهای در 2 پرده و 11 صحنه) نمایشنامه
اصل نمایشنامه پیشرو، اولین بار در ایتالیا به سال 1953 با عنوان یک مورد بالینی به قلم دینو بوتزاتی نویسنده ایتالیایی منتشر شد. نمایشنامه یک مورد عجیب در واقع اقتباسی است فرانسوی که آلبر کامو به درخواست کارگردان و همکار تئاتری خود جرج ویتالی انجام داد و در مارس 1955 در پاریس به روی صحنه رفت. در توضیحی به زبان ...
یادداشتها (4 جلدی)
در جستجوی ارتباط. هر نوع ارتباط. اگر میخواهم درباره انسانها بنویسم، چگونه خود را از مناظر طبیعی جدا کنم؟ و اگر آسمان یا نور مرا جلب میکند، آیا چشمها و صداهای کسانی را که دوست میدارم از یاد خواهم برد؟ هر بار عنصری از دوستی یا پارههایی از محبت و عاطفه به من داده میشود، و نه هرگز خود محبت ...
مرگ شادمانه
فقط شادمان و سرخوش زندگی کردن کافی نیست. مرگ هم که پایان کار است باید شادمانه باشد، چرا که نه؟ مگر پایاندهنده درد و رنجها و ناراحتیها نیست، یا به عبارتی دیگر ادامه همان سرخوشیها و شادکامیهای دوران حیات نیست؟ «مرسو» در زندگی اگر پی به دست آوردن پول است، به این خاطر است که میخواهد خوش و آسوده زندگی ...