به برکت حضور او دیگر نه هویتی برای خودم متصور بودم و نه آرزویی در سر داشتم. فقط دلم می‌خواست تا ابد همان‌جا بنشیند و بدون توقف برایم صحبت کند. دلم می‌خواست هاله‌ای از صدایش به دور من تنیده شود و برای همیشه در آن غوطه‌ور شوم.