او از طریق رابطه جنسی حکومت می‌کرد، رقبا و دشمنانش را تحقیر می‌کرد، افراد را به انقیاد خودش در می‌آورد و اعمال مجازات می‌کرد. "
دخترها هر بار که بین خودمان در باره قذافی حرف می‌زدیم هیچ‌وقت اسم یا عنوانش را بر زبان نمی‌آوردیم. فقط کفایت می‌کرد بگوییم "او". او مرکز ثقل زندگی‌هایمان بود. وقتی می‌گفتیم "او" هیچ‌کس قاطی نمی‌کرد یا نمی‌پرسید "منظورت کیست؟"
با دو دسته نمیشود بحث کرد. یکی با سواد و دیگری بی سواد.
پدر پرسید: "دنبال چه میگردی؟"
گفت: "دنبال خودم."
وقتی سر قدرت دعوا دارند، با همچیز مردم بازی میکنند، ساده نباش.
شک، اساس ایمان است.
چرا فرار میکنی؟
میترسم.
از من؟
نه، از عشق.
ملال. هایی وجود دارند که همه‌چیز در برابرشان رنگ می‌بازند، تا آنجا که آدم نه به محیط کثیف و نامطبوعی که در آن قرار گرفته اهمیتی می‌دهد، نه به اجبارهایی که او را در هم می‌شکند و نه به غذاهای نفرت‌انگیز و بی‌رمقی که به خوردش می‌دهند. نازک نارنجی‌ترین افراد، آقایانی توی پرقو بزرگ شده، پس از یک روز بیگاری دادن و عرق ریختن، لقمه نان سیاه و سوپ آبکی‌ای را که سوسک‌ها در آن شناورند بدون هیچ شکوه و شکایتی می‌خورد.
بس که این تیره‌روزها فاقد شهامت هستند.