سنگی را اگر به رودخانه‌ای بیندازی، چندان تاثیری ندارد. سطح آب اندکی می‌شکافد و کمی موج بر می‌دارد. صدای نامحسوس "تاپ" می‌آید، اما همین صدا هم در هیاهوی آب و موج هایش گم می‌شود. همین و بس.
اما اگر همان سنگ را به برکه‌ای بیندازی… تاثیرش بسیار ماندگارتر و عمیق‌تر است. همان سنگ، همان سنگ کوچک، آب‌های راکد را به تلاطم در می‌آورد. در جایی که سنگ به سطح آب خورده ابتدا حلقه‌ای پدیدار می‌شود؛ حلقه جوانه می‌دهد، جوانه شکوفه می‌دهد، باز می‌شود و باز می‌شود، لایه به لایه. سنگی کوچک در چشم به هم زدنی چه‌ها که نمی‌کند. در تمام سطح آب پخش می‌شود و در لحظه‌ای می‌بینی که همه جا را فرا گرفته. دایره‌ها دایره‌ها را می‌زایند تا زمانی که آخرین دایره به ساحل بخورد و محو شود.
رودخانه به بی‌نظمی و جوش و خروش آب عادت دارد. دنبال بهانه‌ای برای خروشیدن می‌گردد، سریع زندگی می‌کند، زود به خروش می‌آید. سنگی را که انداخته‌ای به درونش می‌کشد؛ از آنِ خودش می‌کند، هضمش می‌کند و بعد هم به آسانی فراموشش می‌کند. هر چه باشد بی‌نظمی جزء طبیعتش است؛ حالا یک سنگ بیش‌تر یا یکی کم‌تر.
۴ نفر این نقل‌قول را دوست داشتند
Ali
‫۴ سال و ۹ ماه قبل، پنج شنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۸، ساعت ۱۳:۱۲
Kwralyn
‫۴ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۵:۲۹
💟💟💟
‫۴ سال و ۵ ماه قبل، دو شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۱۷
HouriehEbrahimi
‫۳ سال و ۷ ماه قبل، یک شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۲۶