آدمهای مذهبی، همیشه از موردِرحمتقرارگرفتن، خیلی خوشحال و شگفتزده میشوند. یعنی همانهایی که ما از عبور از حلقههاشان خسته میشدیم؟ ما آنها را ساختیم. ما فراموش کردیم که خالق ما، ما را انسان آفریده، و این خوب است. شاید بهترین موهبت همین باشد که انسان آفریده شدهایم. ما شرمندهایم از طرح کسیکه ادعا میکنیم او را میپرستیم. ما آشفتگیهامان را کنار میگذاریم و قبل از اینکه خودمان را به خدا نشان بدهیم، تردیدها، مغایرتها، عصبانیت، و ترسهامان را پنهان میکنیم. مثل این میمانَد که برای انجام یک عکس رادیولوژی، لباسشب بپوشی و آرایش کنی.