تاریخ مثل یک صفحه‌ی کاغذ است که ما روی پهنه‌اش زندگی می‌کنیم و درد می‌کشیم، دردی به پهنای کاغذ. و وقتی گذشتیم در پرونده‌ی تاریخ به شکل خطی دیده می‌شویم. همان لبه‌ی کاغذ.
گاهی هم اصلا دیده نمی‌شویم.