سکوت کامل فرمانروایی داشت، بنظرم آمد که همه مرا ترک کرده بودند، به موجودات بی جان پناه بردم. رابطه ای بین من و جریان طبیعت،بین من و تاریکی عمیقی که در روح من پایین آمده بود تولید شده بود این سکوت یکجور زبانی است که ما نمی‌فهمیم، بوف کور صادق هدایت

چه ورطه ی هولناکی میان من و دیگران وجود دارد و فهمیدم که تا ممکن است باید خاموش شد، تا ممکن است باید افکار خودم را برای خودم نگهدارم. بوف کور صادق هدایت

اگر راست است که هر کسی یک ستاره در آسمآن دارد،
ستاره ی من باید دور،تاریک و بی معنی باشد
شاید من اصلا ستاره نداشته ام! بوف کور صادق هدایت