بریده‌هایی از رمان پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

دوچرخه‌م درواقع آبی رنگ بود، اما اینقدر کثیف بود که هیچکس نمیتونست رنگش رو تشخیص بده
از این گذشته، مردم هیچ علاقه‌ای به رنگ دوچرخه‌ی یه پسر بچه ندارند
صفحه 50 پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

مردم به اینکه یه بچه 5 ساله، شب قبل رو خوب خوابیده یا نه، بیشتر از یه لحظه علاقه نشون نمیدن؛ و در اون لحظه من تازه داشتم به این حقیقت پی می‌بردم پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

هفته‏ی قبل از من دعوت کرده بودند روی کاناپه کنارشون بشینم. کار سختی بود. چون که هر دو این‏قدر چاق و گردن‏کلفت بودند که تمام کاناپه رو اشغال کرده بودند. به زحمت خودم رو کنارشون جا کردم. تقریبا مثل این بود که آدم آخرین قطره‏های خمیر دندون رو بچلونه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

کتونی‏م به نیمه‏ی عمرش رسیده بود. این بهترین دوران کتونی‏هاست. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

در اون روزگار مردم هنوز رویاها و آرزوهاشون رو از دست نداده بودند. هر کس به چیزی اعتقاد داشت، همون طور که هر کس سر سفره ی خودش می‌نشست و غذاش رو می‌خورد. اما حالا، آرزوهای ما، رویاهامون و اعتقادات مون مثل جاده هایی شده توی این مملکت که پرند از رستوران‌های زنجیره یی. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

مهم نیست قد آدم چقدره. اگه بدونی به کجای حریف بزنی، ساده می‌تونی از پا بندازیش. کافیه بدونی به کجای حریف باید زد. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

آدم‌های بزرگ همیشه مزاحم کارهای بچه‌ها هستند. مهم هم نیست بچه‌ها چی کار می‌کنند. مگر این که بچه‌ها کاری انجام بدن که دوستش ندارن. وقتی بچه یی کاری انجام بده که دوست نداشته باشه، اون وقت آدم بزرگ‌ها یه خرده راحتش می‌گذارند. اما اگر همون بچه کاری بکنه که دوست داره، اون وقت… پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

بعضی موقع‌ها فکر می‌کنم حتی صدای جهاز هاضمه ی ما آمریکایی‌ها هم صداییه که توی استودیوهای هالیوود ضبطش کردند. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

وقت شون رو با صحبت کردن زیاد تلف نمی‌کردند. این قدر با هم زندگی کرده بودند که احتمالا دیگه حرفی نداشتند که به هم بزنند. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

لیوان شون این قدر چسبانک بود که آدم میتونست لبه ش راه بره. برای مورچه ای که از قهوه خوشش بیاد، لیوان قهوه شون بهشت برین بود. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

دودی که از اجاق به هوا بلند شده بود، با درماندگی پی یک دودکش بود و وقتی که دید از دودکش خبری نیست، چرخ زنون رفت توی فضا، مثل یک آدم چلاقِ خیال باف. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

صدای تیک تاک ساعت جوری بود که انگار ابدیت اصلا براش مهم نیست. کنار ساعت قدیمی، مجسمه ی برنزی یک سگ قرار داشن. مجسمه هم خیلی قدیمی بود. مثل این بود که سگه داره از ساعت پاسبانی میکنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

جیرجیرک‌ها توی ساقه ی نی‌ها جا خوش کرده بودند. داشتند جیرجیر می‌کردند و با پرنده‌ها حرف می‌زندند. از کارهایی صحبت می‌کردند که بنا بود فردا صبح زود، پس از دمیدن سپیده سحری مثل هر روز خدا انجام بدن. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

اثاث نو شخصیت نداره، بر خلاف اثاث کهنه که پیشینه و خاطره داره. اثاث نو هیچ وقت با آدم حرف نمیزنه. ولی اثاث کهنه می‌تونه با آدم درست و حسابی صحبت کنه. آدم میتونه تقریبا صداش رو بشنفه که از روزگار خوشی‌ها و ناخوشی‌ها حکایت میکنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

صدای طاووس مثل صدای هواپیمایی زنگ زده بود. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

آسمون این قدر به زمین نزدیک شده بود که انگار دوست داشت ولو بشه روی شاخه ی درخت سیب. مثل چادری خاکستری بود که روی درخت‌ها کشیده باشن. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

آدم توی زندگی بلاهای زیادی سرش میاد، طوری که بعضی موقع‌ها دوست داره همه چیز رو فراموش کنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

قطره‌های بارون خیلی آروم می‌باریدند، جوری که اگر آدم دوست داشت می‌تونست خودش رو از سر راه شون کنار بکشه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

یه نوشابه بهت بدم؟
نه صبر میکنم تابستون بشه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

خوب می‌رقصید و در جشن‌های مدرسه آواز «بلو مون» رو می‌خوند. جوری آواز می‌خوند که قلب شنونده‌ها از شنیدن صداش مثل قلب بچه گربه ترسخورده ای می‌تپید. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

او مجذوب خیال بافی‌های من بود.
با من می‌تونست از موضوعاتی صحبت کنه که با پسربچه‌های دیگه نمی‌شد از اون موضوعات حرف زد. به من می‌گفت که این قدر‌ها هم که دیگران گمون می‌کنند متکی به نفس نیست. می‌گفت بعضی وقت‌ها بی خود و بی جهت از چیزی میترسه، اما نمی‌تونه بگه از چی میترسه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

من به جستجوی مفهومی هستم برای زندگیم، یا شاید هم به جستجوی راه کاری یا حتی گریز گاهی. هر چی مرگ من نزدیک میشه این گریز گاه بیش از پیش از من دور میشه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

توی انجیل دنبال نشونه هایی بودم از همبرگر. مطمئن بودم که توی مکاشفه یوحنا کنایه ای از همبرگر اومده. اما کسی تا امروز بهش توجه نکرده. بعید نبود که یکی از شخصیت‌های مکاشفه ی یوحنا از همبرگر خوشش بیاد. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

یک شاطر پیر که ناراحتی قلبی هم داشت تعریف کرد وقتی می‌خواد نون ساندویچ رو بذاره توی تنور، قلبش دست به دعا بر میداره. ازش پرسیدم، وقتی می‌خواد نون رو از توی تنور دربیاره، باز هم دعا میکنه. گفتش نه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

انگار نشسته باشم پشت میز تدوین تا فیلمی رو تدوین کنم که تولید کننده ش، کارگردان، صحنه بردار، فیلمنامه نویس، موسیقی متنش، خلاصه همه چیزش خود من هستم.
توی مُخم یک کمپانی عظیم تولیدکننده ی فیلم داره کار میکنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

بعضی موقع‌ها آرزو می‌کردم این صحنه توی یک شهر فرنگ کوچیک اتفاق می‌افتاد و من می‌تونستم این شهر فرنگ رو با خودم ببرم خونه و باهاش بازی کنم. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

پیرمرد هر حرکتی رو با فکر انجام می‌داد. در رفتارش، ودر اداهاش حتی یک حرکت اضافی هم به چشم نمی‌خورد. شاید به خاطر اینکه فقط با نصف ریه زنده بود، هر کاری رو با برنامه انجام می‌داد. گمونم، حتی اگه می‌خواست پلک بزنه قبلش فکر می‌کرد آیا لازمه این کار رو بکنه یا نه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

آب پر ماهی بود. کف برکه ماهی‌ها باله می‌رقصیدند. انگار این رقص رو ماهی‌های عاشق طراحی کرده بودند. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

همیشه مهربون بود و با من تفاهم داشت و در همون حال فاصله اش رو با من حفظ می‌کرد. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

آهِ من در واقع به تابلوی اعلاناتی می‌مونست که با حروف بزرگ روش نوشته باشند: درماندگی. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

… این جور چیزها مثل پوست کردن پیازه. آدم پیاز رو پوست می‌کنه لایه به لایه تا به مغزش برسه و در همون حال چشم هاش به اشک می‌شینه و باز به اشک می‌شینه تا این که آخر سر پوست پیاز کنده بشه و ازش دیگه چیزی باقی نمونه. اون وقته که تازه گریه آدم بند می‌آد. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

از خودم می‌پرسیدم در یک موسسه کفن و دفن خاگینه چه مزه ای میده. به خودم می‌گفتم لابد سخته که آدم در همچو جایی بستنی لیس بزنه. مطمئنا در همچو جایی، حتی در یک روز گرم تابستونی بستنی آب نمی‌شد. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

ای کاش روزی دوباره شش سالم می‌شد و می‌تونستم سوال‌های ظالمانه بپرسم. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

نعش کش اونقدر از تاج گل پوشیده بود، که از اون موقع تا همین امروز گل‌ها همیشه در من احساس بدی به وجود می‌آورند. گل‌ها رو دوست دارم، اما وقتی به گل دست می‌زنم، چندشم میشه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

فکر می‌کردم ذغال هایی که از مخزن ذغال لکوموتیوها توی راه می‌افتادند، الماس هایی عظیم و سیاه رنگ اند و من پولدارترین بچه جهانم. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

خورشید، تقریبا از مد افتاده بود، مثل لباس هایی که از همون روز اول، از همون وقتی که طرح شون رو کشیده بودند نخ نما بودند. شاید وقتش رسیده بود که خداوند طرح دیگه ای بزنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

هر بار که به خورشید نگاه میکنم به نظرم میاد که آفتاب شبیه یک پتوی درخشانه با نقش صدها چرخ فلک که با نیروی باد کار میکنه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان

من منتظرم و مهم نیست که وقتی آدم منتظر چیزی یا کسی ه ، وقتش رو چطور میگذرونه. چون به هر حال آدم همیشه منتظر چیزی یا کسی ه. پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد ریچارد براتیگان