وضع روحی اش هم در آن روزها بحرانی بود. فکر می‌کرد آدم‌ها بیهوده راه می‌روند. همه چیز جور دیگری بود، رنگها واقعی نبودند و زمان کند می‌گذشت.
صبح، ظهر، شب.