من سرشار از خاطره‌ی ناقوس‌های آتلانتیس زاده گشته‌ام. همیشه در حال گوش دادن به صداهایی از دست رفته، در جست‌وجوی رنگ‌هایی از دست رفته، برای همیشه ایستاده در آستانه، همچون کسی که خاطرات آشفته‌اش کرده، و راه می‌روم با گام‌هایی شناور. من هوا را با باله‌های پهن قاچ‌خورده‌ام می‌شکافم و از میان اتاق‌های بی‌دیوار شناورم.