برای خوشبخت‌بودن، آدم نمی‌تواند زیادی برای دیگران وقت صرف کند. به محض انجام این کار، همه‌‌ی راه‌های گریز بسته می‌شوند. آدم یا خوشبخت می‌ماند و محکوم می‌شود یا تیره‌روز و تبرئه.