گاهی اوقات ممکن است آدم به کمک فلسفه دلش را گم کند، یا زیادی عاقل شود؛ هر چند، این را دیگر نمی‌شود فلسفه نامید، چون فلسفه چیزی نیست جز «عشق به حقیقت» ، و برای اینکه عاشق باشی باید دل داشته باشی. مسلماً اگر آدم فقط فکر کند و فکر کند و خودش را از واقعیت‌های زندگی جدا سازد، کار درستی نکرده و این فکر کردن هم به درد نمی‌خورد. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

من همیشه کمی کند پیش می‌روم. تازه، هیچ وقت نظر نمی‌دهم. من اصلاً نظری ندارم و فقط سؤال می‌کنم و یاد می‌گیرم. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

آدم‌های بزرگ هیچ کاری نمی‌کنند. آن‌ها تأثیر گذارند. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

_تکلیف آن‌هایی که دین و ایمان دیگری دارند، این وسط چیست؟
_خب آن‌ها اشتباه می‌کنند.
_اما تو از کجا می‌دانی خودت اشتباه نمی‌کنی؟
_ایمانم این طور می‌گوید.
_خب، ایمان مردم دیگر هم، مثلاً مسلمان، به آن‌ها می‌گوید که اشتباه نمی‌کنند.
_دقیقا مسئله همین است. ما به موردی ورای نظام‌های دینی و ایمانی مختلف نیاز داریم تا به ما اجازه دهد با هم صحبت کنیم و حرف یکدیگر را بفهمیم، و این همان عقل است. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

_ اما آخر چرا باید به دیگران توجه کنم و آن‌ها را در نظر بگیرم؟…
_خوب اگر تو دنبال جوابی باشی که فقط منافع شخصی‌ات را تأمین کند، سخت در اشتباهی! این طوری فضا و محیط عقل عملی، یعنی اخلاق را نادیده گرفته‌ای. اخلاق خودش هدف است و در خدمت اهداف دیگر نیست. لازم نیست آدمیزاد پایبند به اخلاق باشد تا بقیه محترمش بدانند یا مثلاً به بهشت برود، بلکه آدم رفتاری اخلاقی دارد چون اخلاق این طور حکم می‌کند. رفتار اخلاقی برای خودش معتبر است و امر مطلق به حساب می‌آید. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

راستی می‌دانی الان در حال خواندن چه کتابی هستم؟ دزیره.
ماجرایش را می‌دانی یا نه؟ او چیزی نمانده بود زن ناپلئون شود. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله

راهنمایان در مسیری که به دیگران نشان می‌دهند گام نمی‌نهند. شاید همین‌هایی هم که به اخلاقیات توجه دارند، از این طریق سعی دارند ضعف‌های اخلاقی‌شان را بپوشانند؛ یا کسی که در نظریاتش به احساسات و عواطف کودکانه توجه دارد، انگار بیشتر دنبال این است که بی‌عدالتی‌های دوران کودکی خودش را تصحیح کند. محفل فیلسوفان خاموش نورا - ویتوریو هوسله