بریده‌هایی از رمان لبخند انار

دلم می‌خواهد ما بچه‌های ایران با بچه‌های هند، اصلا با بچه‌های آسیا، نه چرا بچه‌ها را از هم جدا کنیم، اصلا همه بچه‌های دنیا، دست
همدیگر را بگیریم، توی دنیایی هر چند خیالی و رنگارنگ بچرخیم و واژه‌های مشترک را با هم فریاد بزنیم: «دنیا، زندگی، دوست، محبت» لبخند انار هوشنگ مرادی کرمانی

دختر گلم، معصومه جان!
سلام به روی ماهت.
آرزو دارم یک بار دیگر نامه ات را بنویسی. البته، وقتی خودت بچه داشتی!
مادر بدت، شمسی می‌بوسمت

از داستان مادر لبخند انار هوشنگ مرادی کرمانی