کوتزی در این کتاب پنجرهای دیگر به روان انسانی میگشاید و به گونهای یادآور جرج اورول، عوالم روحی یک مقام رسمی را که در یک امپراطوری خیالی مواجه با انجام وظایفی بیرحمانه است، توصیف میکند. داستان او توصیف سرشت فریبکارانه و طمعکارانه جنگی است که علیه (بربرها) که در واقع کسی جز بومیان ساکن اطراف نیستند، جریان دارد و نشان میدهد آدمیان، آنگاه که قدرتش را داشته باشند، در رسیدن به آنچه خود بر حق و درست میدانند تا چه اندازه آماده ستم بر دیگر انسانهایند. توانایی کوتزی در وصف ژرفنگرانه نومیدی و درماندگی قهرمان داستان در مواجهه با شرایطی است که توان تغییر یا تعدیل آن را در خود نمییابد.