ناله‌های عشق (حکایت غریب غربت خاک که خداوند بسیار دوستش می‌داشت)

ای رحمان شبی که من سیر داده شدم به سوی آسمان، و دور گردانید مرا جبرئیل در آسمان‌های خدا و بهشت‌های خدا، و همین‌طور که من دور می‌زدم در قصرهای آن و بستان‌های آن،‌ ناگاه بوی خوشی را استشمام کردم که آن بوی خوش مرا به عجب آورد، به جبرئیل گفتم: «ای دوست داشته من،‌ این بویی که بر همه بوهای بهشت غلبه کرده چه بویی است؟»