روز گودال

می‌پرسد:‹‹ تو چرا این تو هستی؟›› می‌گویم:‹‹ چون حوصله ندارم.›› می‌گوید:‹‹ حوصله چی رو نداری؟›› می‌گویم:‹‹ نمی‌دانم... حوصله این همه قشنگی را که مدام تکرار می‌شود و بالاخره تمام می‌شود.›› می‌گوید:‹‹ حوصله‌ات سر نمی‌رود؟›› می‌گویم:‹‹ نه.›› دلم می‌خواهد بیش‌تر صدای کودکانه و پرانرژی‌اش را بشنوم، برای همین می‌پرسم:‹‹ از چی حوصله‌ام سر نمی‌رود؟›› می‌گوید:‹‹ از این که همه‌اش این تو هستی؟›› می‌گویم:‹‹ نه. خیلی فرق نمی‌کند.››