راهی که هانری چهارم ـ پایهگذار وحدت ملی فرانسه در قرن شانزدهم ـ از کودکی تا به صاحبعنوانی شهریار نیک کشور خود پیمود، عصری از تاریخ این کشور را در بر میگیرد که در آن قتل و خشونت، دروغ و خیانت و سیاست با ابزار دشنه و زهر در زشتترین شکل خود ظفرمندی میکرد: عصر جنگهای عقیدتی که هانری با منشور نانت و اعلام آزادی و برابری ادیان به آنها پایان بخشید اما با این همه در پایان خود قربانی لهیب آتش آن شد. هاینریش مان این اثر را در پیری و اوج پختگی خود نوشت، و تمامی تجربیات و دانش خود را در آن گرد آورد. این اثر حجیم ثمره زندگی و ترکیب تواناییهای هنری او و یکی از قلههای رمان تاریخی در قرن بیستم است.